Geestelijke verzorging

Levensvragen

Hoe moet dit?

Deze vraag komt in gesprekken regelmatig naar boven wanneer mensen geconfronteerd worden met iets verschrikkelijks in hun leven. Als zich in je leven een grote gebeurtenis voltrekt, kan dat levensvragen oproepen.

Hoe moet dit, hoe moet ik dit plaatsen, hoe moet ik dit zien, hoe moet ik hiermee omgaan, hoe kan ik hiermee verder leven? Waarom overkomt mij dit?

Heb ik niet al genoeg op mijn bordje gekregen, waarom is het zo oneerlijk verdeeld?

Nog niet zo lang geleden waren de meeste mensen gelovig, bij een kerkgenootschap of een ander levensbeschouwelijk genootschap aangesloten of hadden ze een eigen duidelijke levensvisie. Van daaruit kwamen dan de antwoorden op deze vragen min of meer vanzelf. Ze werden aangereikt en hoorden bij de manier van leven en denken van de groep waar je bij hoorde.

Tegenwoordig is dat voor velen niet meer zo, de verbinding met een kerk is minder vast, er bestaat geen duidelijk kader meer waarbinnen je op de grote vragen van het leven een antwoord krijgt. Of mensen gaan nog wel naar de kerk maar zijn veel kritischer geworden, zetten vraagtekens bij de bekende regels en standpunten. Ze denken meer zelf over dit soort dingen na, nemen niet meer alles als vanzelfsprekend over.

En juist als het in het leven niet mee zit kun je als je gelovig bent soms zo verschrikkelijk daarin vastlopen: waarom doet God mij dit aan? Heb ik iets verkeerd gedaan en word ik gestraft? Als er een God is, waarom laat hij dan allerlei kwaad in de wereld bestaan?

Levensvragen zijn meestal geen vragen waar je zo maar een antwoord op kunt vinden. Daar zijn ze te groot voor. Mijn uitgangspunt is dat er ook geen eenduidig antwoord op gevonden hoéft te worden. De vragen dienen zich aan en we moeten ze serieus nemen. Samen, als mensen die allemaal met de ellendige kant van het leven geconfronteerd kunnen worden, moeten we elkaar steunen in de zoektocht naar antwoorden.

Daarbij kan ik helpen. Samen de vragen onder ogen zien, het uithouden met het soms geen antwoord kunnen vinden en toch verder moeten. Samen beseffen dat het leven niet rechtvaardig is, dat vreugde èn verdriet erbij kunnen horen. Daar hoort ook het zoeken bij naar bronnen van vreugde en moed, inspiratie en levenskracht.

Omdat ik voor iedereen beschikbaar wil zijn als geestelijk verzorger doe ik dit werk bewust niet vanuit een bepaalde kerk. Mijn eigen achtergrond is die van het vrijzinnig protestantisme met een open oog voor de waarden die ook in andere geloofsrichtingen of godsdiensten te vinden zijn.

Op www.geestelijkeverzorging.nl vindt u meer informatie over wat geestelijk verzorgers doen en hoe u een beroep op ons kunt doen.

De gesprekken worden vergoed in het project Geestelijke Verzorging Thuis: iedereen van boven de 50 jaar en alle mensen die in een palliatief traject zitten (patiënten en naasten) kunnen voor maximaal vijf keer een afspraak maken met een geestelijk verzorger. Er is geen verwijzing nodig en u kunt zichzelf aanmelden of een huisarts of thuiszorgmedewerker kan contact zoeken met een geestelijk verzorger en voor u een afspraak maken.